Verified answer

İZMİR:

Kız isteme&Söz kesme:

Ailenin yakınlarından ve hatırı sayılan birkaç kişi kız istemeye giderler. Biraz sohbetten sonra, “Allah”ın emri ve Peygamberin kavli” ile kız istenir.

Kız evi, “Kısmetse olur” diye düşünmek için zaman ister ya da daha önceden anlaşılmışsa onay bir aile büyü tarafından verilir. Mühlet istenmişse, oğlanın durumunu tetkik eden kız evi, münasip görmediyse veremeyeceklerini, beğenmişlerse nişan gününü tespit için yeniden görüşürler.

⚫Nişan:

Tespit edilen güne kadar oğlan evi tarafından nişan giysileri ve yüzük alınır.Nişan bohçası hazırlanır ve kız evine götürülür.Nişan organizasyonu genelde kız evine aittir.

Nişan yüzükleri daha önceden belirlenen bir aile büyüğü tarafından takılır. Taraflar nişan esnasında gelin ve damada çeşitli hediyeler verebilirler.

Nişan esnasında ebeveynler tarafından takılacak takılar daha önceden belirlenmiş olmalıdır.Nişan pastası,müzik ve eğlence nişan organizasyonuna dahildir.

⚫Kına Gecesi:

Gelinin arkadaşları ve yakın aile çevresinin katıldığı bir eğlencedir. Genelde kız evinde yemek verilir. Yemekten sonra eğlence başlar.

Kına yakılacak müzik eşliğinde dans eden kadınlar oynarken kına getirilir. Kızın başına kırmızı ve yeşil tülbent örtüp, sağ elinin ortasına kına yakılır.Gelinin kınası yakıldıktan sonra eğlence devam eder.

⚫Düğün:

Düğün tarihinin aylar öncesinden belirlenmesi eksiklerin giderilmesi ve hazırlıkların tamamlanması açısından önemlidir.

Gelin ve damadın yakınlarına düğünden önce hediyeler getirilmesi yaygın adetlerdendir.Düğün haftasının başında oğlan evinin damına bayrak dikilir.

Böylece düğün olacak ev belirlenmiş ve ilan edilmiş olur.Gelin kardeşi tarafından beline al kuşak bağlanarak evinden çıkarılır.

Evden çıkarken genelde evin kapısı biri tarafından kiitlenir. Damadın bu kişiye bir miktar para vermesiyle kapı açılır.Gelin arabasına binerken dualar eşliğinde başlarına pirinç atılır.

Pirinç hemen hemen bütün kültürlerde bu bolluğun sembolü olarak kabul edilir.Nikah kıyılırken çiftlerden hangisi diğerinin ayağına basarsa evlilikte onun sözünün geçeceğine inanılması da düğünlerin eğlenceli anılarından biridir.

Tören bittikten sonra gelinin buketini havaya atmasından sonra yakalayan kişinin sonraki düğünün gelini olacağı inanç kadar gelinin ayakkabısının altına isim yazılmasından sonra ismi silinenlerin de kısmetlerinin açık olduğu diğer geleneksel inançlardandır.

⚫geleneksel kıyafet:

Oyalı yazma.

Dantel örtü

İç gömlek.

Bel bağı

Örme kuşak.

Çorap.

Sırmalı terlik.

Sırmalı çizme.

⚫el sanatları

=Nazar Boncuğu. Renkli ve hoş görünümüyle cam sanatı dendiğinde akla gelen ilk şeylerden biri olan nazar boncukları dekoratif bir ürün olmasının yanı sıra geçmişten günümüze kullanılma amacıyla da dikkat çekiyor. ...

Çömlekçilik. ...

Hasırcılık. ...

Halı, Kilim ve Dokumalar. ...

Yorgancılık. ...

Semercilik. ...

İğne Oyası ...

Ahşap Oymacılığı

ARTVİN:

Artvin Yöresi Düğün Geleneği

Düğün Adetleri (Kız Köçürme – Oğlan Everme)

⚫Kız isteme: Kız isteyecek kişilere “elçi” denmektedir. Elçiler yörenin hatırı sayılır kişilerinden seçilir. Kız tarafı gelenleri hoş karşılar. Bunun tersi ayıp sayılır. Kız verilmese bile elçi ağırlanmalıdır.

Elçi tarafından konu “Allah’ın emri Peygamberin kavli” sözleriyle açılır. Kız tarafı düşünmek için müddet ister. Verecek olsa bile ilk gelişte “evet” demez. İkinci ya da sonraki gelişlerde eğer verecekse “evet” der.

⚫Nişan: Söz verildikten sonra nişan töreni için gün belirlenir. Her iki taraf yakınlarını çağırırlar. Belirlen günde nişan yüzükleri takılır. Aileler ve yakınları gelin ve damat adaylarına çeşitli takılar sunarlar.

Erkek tarafının kız tarafı ailesinin kişilerine getirdiği çoğu giysi türünden hediyeler sunulur. Bu hediyelere “yolluk” denir. Nişan törenini bazı aileler kız ile erkeği yan yana getirmeden yaparlar. Buna “kah nişan” denir. Bazı aileler ise kız ile erkeği yan yana getirerek yaparlar buna da “açık nişan” denir. Eskiden hemen bütün düğünlerde kız tarafı erkek tarafından başlık parası almaktaysa da bugün bu adet kalmamıştır.

⚫Düğün: Düğün günü iki aile tarafından kararlaştırılır. Buna “kesim kesme” denir. Düğün günü olarak eskiden halkın “cuma akşamı” dediği Perşembe günü tercih edilirdi. Düğünler köylerde evlerde açık havada yapıldığı gibi ilçe merkezlerindeki salonlarda da yapılmaktadır. Düğün gününden önceki akşam kız tarafında evlenecek kızın akrabaları ve arkadaşları toplanarak “kına gecesi” yaparlar. Bazen kına gecesinde oğlan yengesi de bulunur.

Düğün günü sabahı erkek tarafından davet edilmiş olan ve kendilerine “makar” adı verilen davetliler erkek evinde toplanırlar. Makar grubu yanına “oğlan yengesini sağdıç denilen düğün sorumlusunu ve damat adayını (bazen damat götürülmez) da alarak kız evine gider. Eskiden düğünlere atlarla gidilirse de şimdi bunun yerini motorlu araçlar almıştır. İki taraf da köy içinde ise yaya olarak da da gidilebilmektedir.

⚫ARTVİN'İN YÖRESEL KIYAFETLERİ

ERKEK. 1-Kabalak – Kastol. 2- Çoka (Ceket) 3- Göğüslük. 4- Şal (Pantolon) 5- Çorap. 6- Tozluk. 7- Çapula – Yemeni. 8- Fişeklik. 9- Gömlek. 10- Çizme.

KADIN. 1- Üçetek. 2- Sıkman (Yelek) 3- Dizlik. 4- Kuşak – Peştemal. 5- Fes. 6- Mahmudiye. 7 – Çorap. 8- Çapulla – Yemeni. 9- Şalvar.

el sanatları:

⚫Artvin’in ormanlarla kaplı olması, ağaç işçiliğine dayalı el sanatlarının gelişmesinde en büyük etken olmuştur. Tarımdan dokumaya, kızaktan masa ve beşiğe kadar her alanda yapılan ağaç işleri, yörede kullanıldığı gibi çevre illere de satılmaktadır. Bu alanda sele, sepet, çatal, gidela, gelberi, kalbur, şedre, taş güzen gibi ağaç işleri bölgede önemli yer tutar. Ancak, hayvan sırtında kullanılan semer, eyer, heybe; tarım alanında ise çift, çubuk ve boyunduruk yapımı gibi el sanatları mevcuttur. Yöremizde hasat alımında yine ağaç işi olarak yaba, tırmık, el değirmeni, çıkrık ve günlük kullanım için çatal, kaşık, kepçe, kevgir, külek, kolopa, ağaçtan yapılan el sanatlarımızdır. Çömlekçilik; çanak, çömlek, küp, güveç ve pileki gibi eşyalar yapılmakta olup, yine “kuy” denilen yerli tezgahlarda dokunan çeşitli yün giysiler, kumaş, kilim, halı, seccade, aba, sako, çorap, tozluk, papak, kaşkol, eldiven keçe ve cecimler, el tezgahlarında dokunup yöre özelliğini taşımaktadır. Eskilerden günümüze kadar gelen, tamamen kökten elde edilen boyalar ise el tezgahlarından dokunan kumaşlarımızda halen kullanılmaktadır.

Takip edip EN İYİ SEÇERSEN SEVİNİRİM...

#BAYANGRAVE